Quercus ithaburensis Decne (Palamut meşesi)
Kayıngiller (Fagaceae) ailesine ait bu bitki, İtalya'nın güneydoğusundan Balkanlar ve Orta Doğu’ya kadar doğal olarak yayılır. Ülkemizde çoğunlukla Batı ve Güneybatı Anadolu’da, yer yer de Trakya ve İç Anadolu’da bulunur. Palamut meşesi, derin kökleri sayesinde sıcak-kurak iklimlere dayanacak şekilde uyum sağlamıştır. Kumlu, kil ve kalkerli topraklar gibi çeşitli toprak tiplerinde ve tam güneş ışığında iyi gelişir. Kışın yaprağını döken, 15-25 metreye kadar boylanabilen geniş tepeli ve kalın dallı bir ağaçtır. Ülkemizde 0-1800 metre arasında yayılış gösterir; sıcaklık isteği düşüktür ve dona karşı dayanıklıdır. IUCN (Uluslararası Doğa Koruma Birliği) kırmızı listesine göre 'Asgari Kaygı' (Least Concern, LC) kategorisindedir.
Palamut meşesi kampüste doğal yayılış gösterir. Türün başlıca dağılış sahaları Uluslararası İlişkiler Koordinatörlüğü, Rektrölük Binası (eski), kampüs Serdivan giriş kapısı çevresindeki ormanlık alan ve yerleşime açılmamış alanlardır.
Quercus ithaburensis’in dağılış sahası
Kaynakça
Gorener, V. & Jerome, D. (2018). Quercus ithaburensis. The IUCN Red List of Threatened Species 2018: e.T194178A2303017. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2018-1.RLTS.T194178A2303017.en. Accessed on 07 May 2024.
Quercus ithaburensis Decne. in GBIF Secretariat (2023). GBIF Backbone Taxonomy. Checklist dataset https://doi.org/10.15468/39omei accessed via GBIF.org on 2024-06-04
Powo (2024). Plants of the World Online. Facilitated by the Royal Botanic Gardens, Kew. Published on the Internet; https://powo.science.kew.org/ Retrieved 11 August 2024.
Yaltırık, F. (1984). Türkiye Meşeleri Teşhis Kılavuzu, Yenilik Basımevi, İstanbul.
Yaltırık, F. (1988). Dendroloji Ders Kitabı, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İstanbul.
